Koffie DUR-O-BOR de Durobor single cup coffee machines
Als liefhebber van slow koffie kwam ik op een rommelmarkt een koffiemachientje tegen voor het zetten van een enkele kop koffie. Ik kende ze wel van vroeger van vakantie naar Belgie,
en omdat het geheel gemaakt was van glas en stainles steel zag het er perfect nieuw uit, zonder vies achtergebleven oude koffie resten...
Eigenlijk is het zetten van een lekkere kop slow-koffie simpel. Het is een spel tussen de maal grote en gewicht, doorlooptijd en dan zien, om tussen zuur en bitter, het zoet te vinden. Koffie is niet donker en bitter, maar rood bruin en zoet!
Ik gebruik de Durobor koffiedruppelaar vooral op mijn werk omdat het makkelijk is mee te nemen, en een goede bak koffie zet! In de ochtend verse bonnen malen, zout grote, dan op het werk de topfilter er af, +- 7 gram koffie er in, topfilter terug erop, even inweken en dan overgieten met warm water.
Tijdens mijn wekelijkse jacht avonturen langs rommelmarktjes en 2e handswinkeltjes kwam ik verschillende versies tegen van de uit 5 delen bestaande koffie apparaatjes, en zo heb ik ondertussen al een aardige collectie verzameld.
Ik kon ze in stijl wel wat selecteren en aan de hand van reklames een leeftijd geven, maar officiele informatie ontbreekt. Nu woon ik midden in het centrum van Antwerpen en de info ligt eigenlijk op straat, of liever gezegd in op café waar de oudere Waard nog veel weet te vertellen over deze koffiemachientjes.
De machientjes komen van het bedrijf Durobor, die vooral glas voor de horeca maakt, waarbij door extra verhitting, hard glas werd gefabriceerd met een extra harde rand: dur au bord.
Het Henegauwse bedrijf is in 1928 opgericht en de firmanaam Dur-o-bor werd in 1935 geboren, wat zo tussen 1970 en 1980 veranderde in Durobor.
Het is interresant om te zien hoe het uiterlijk van de machientjes mooi mee gaat met de trends van de tijd.
De oudste versie is lang en slank van form met vrij onregelmatig gemaakt glas. Deze komen vermoedelijk dus uit de periode van 1930 tot 1942. Het is duidelijk te zien dat de vorm en grote van de houder en glas erg varieëren.
Ook van voor de oorlog zijn de zilveren setjes met open gewerkt motief. De grepen zijn er aan gesoldeerd en de setjes zijn gestempeld
Na de 2e wereldoorlog was aluninium erg populair. Het kon makkelijk bewerkt worden in matte of glanzende finish en ook hier zag je duidelijk dat de vorm stijl kenmerken had uit de periode. De
eerste druppelaar is van de jaren ’50. De 2e met zwarte greep uit de ‘60 jaren net als de glimmende aluminium druppelaar rechts. Het glas is vermoedelijk in de jaren 80 vervangen gezien
de naam…
In de jaren ‘70 veranderde de becestiging van de greep en kwamen er ook de duurdere zilveren of verzilverde druppelaars. De naam was in de jaren ‘70 nog DUR-O-BOR, met op het rechter glas de
naam in bruin op het glas gedrukt. Eind jaren ‘70 veranderde de naam in DUROBOR .
Vanaf medio 1980 tot aan het einde van de productie eind jaren 1990 waren er roest vrij stalen exemplaren.
De laatste druppelaars zijn in de jaren ’90 geproduceerd.
Omdat er op de koffiemachientjes geen patent zit vind je ze ook veel in Vietnam na de ‘70er jaren, Vietnam Phin. In Brussel vond ik een zilver exemplaar met porcelijn in plaats als glas van de Brusselse firma Wiskemann.
Een andere keer vond ik ook een exemplaar met een zeer interessante stempel van het Nederlandse bedrijf Metawa en glas van het Franse bedrijf Duralex. Nu is niet te zeggen of beide firma's door het onbreken van het pattent de productie zijn op gestart, of dat een cafe houder na het breken van het originele Durobor glas het heeft vervangen door een goedkoper alternatief van Duralex, het is in iedergeval op de markt te vinden.
De productie van de druppelmachientjes gaat door tot eind jaren '90. Ik heb een aardig voorraadje aan glazen omdat de glazen niet meer gemaakt worden, het bedrijf Durobor is na een aantal overnames en doorstarts in 2019 failliet gegaan.